نه؟
جمعه, ۱۰ مرداد ۱۳۹۳، ۰۴:۲۲ ب.ظ
خیلی وقت است به این فکر می کنم که
غم یک جور حرمتی دارد..
و خدا.. آن را دست هرکسی نمی دهد..
اگر هم بدهد، باید حواست باشد که این امانت است، امانت!
بایگانی
- آذر ۱۳۹۸ (۱)
- آبان ۱۳۹۸ (۱)
- مهر ۱۳۹۸ (۲)
- شهریور ۱۳۹۸ (۳)
- مرداد ۱۳۹۸ (۳)
- خرداد ۱۳۹۸ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۸ (۲)
- بهمن ۱۳۹۶ (۳)
- دی ۱۳۹۶ (۱)
- مهر ۱۳۹۶ (۱)
- شهریور ۱۳۹۶ (۲)
- خرداد ۱۳۹۶ (۲)
- دی ۱۳۹۵ (۱)
- شهریور ۱۳۹۵ (۱)
- تیر ۱۳۹۵ (۴)
- ارديبهشت ۱۳۹۵ (۱)
- بهمن ۱۳۹۴ (۲)
- دی ۱۳۹۴ (۶)
- آذر ۱۳۹۴ (۱)
- مهر ۱۳۹۴ (۱)
- مرداد ۱۳۹۴ (۱)
- تیر ۱۳۹۴ (۲)
- ارديبهشت ۱۳۹۴ (۳)
- اسفند ۱۳۹۳ (۱)
- بهمن ۱۳۹۳ (۱)
- دی ۱۳۹۳ (۴)
- آذر ۱۳۹۳ (۳)
- آبان ۱۳۹۳ (۴)
- مهر ۱۳۹۳ (۲)
- شهریور ۱۳۹۳ (۲)
- مرداد ۱۳۹۳ (۳)
- تیر ۱۳۹۳ (۱۱)
- خرداد ۱۳۹۳ (۸)
آخرین مطالب
-
۹۸/۰۹/۰۷رد پا
-
۹۸/۰۸/۱۶با یادت ای بهشت من! آتش دوزخ کجاست؟؟
-
۹۸/۰۷/۱۱ماه در خاک
-
۹۸/۰۷/۰۷سفرت به سلامت..
-
۹۸/۰۶/۱۳اما چقدر دلخوشی خواب ها کم است.. (۲)
-
۹۸/۰۶/۱۳جزئیات!
-
۹۸/۰۶/۱۳بتاب..
-
۹۸/۰۵/۲۵ترس
-
۹۸/۰۵/۱۷یادت هست؟
-
۹۸/۰۵/۱۶دوستت دارم!
پیوندها
خیلی سخته ، حفظ حرمتش ، بیان نکردنش ...
درد داره ! خیلی ، خیلی زیاد.
نمیدونم باید دقیقا چه برخوردی باهاش کرد ؟؟!!