آمده ایم که وارث باشیم..

از ابتدا هم قرار بر همین بود..

بر اینکه وارث باشیم

وارث امانت خدا.. 

وارث پیامبران.. وارث امامان.. وارث صالحان.. آنها که خود میراث شده اند..

آمده ایم که وارث و میراث باشیم

بیایید به این فکر کنیم، که چرا گفته اند «وارث»؟؟

فقط انسان وارث است؟

ما چه زمانی وارث هستیم؟ 

ظاهرا وقتی که نسبتی با کسی داشته باشیم، امکان ارث بردن می یابیم.. نه؟

ارث بردن چه نستبی با از دست دادن/ دور بودن/ داغ دار شدن دارد؟                                        

تلاش برای میراث دار شدن، تلاشی برای به دست آوردن چیزی ست که از ما جداست، اما برای ماست؟ و ما برای او بوده ایم؟ 

...