سجده های بی حاجت

یک سال گذشته است

از آن روزی که فرزانه جمع مان کرد وسط مسجد اعتکاف هنر و گفت یک سجده کنید فقط و فقط برای خدا. بی هیچ حاجتی.

اما من شاید نتوانستم کامل هیچ چیز نخواهم. بی زبان گفتم که راه می خواهم ...

یادگاری ام از آن جا، شد کاسه ای که وسطش نوشته بود "راه نشانم بده"

وای که این روزها چقدر محتاجم، به سجده ای بی حاجت..